Kobiety coraz później decydują się na urodzenie dziecka. Z danych Ministerstwa Zdrowia wynika, że późne ciąże stanowią dziś 8–10 proc. ogólnej liczby porodów. Wraz z wiekiem rośnie jednak ryzyko wystąpienia u dziecka wad wrodzonych. U kobiet powyżej 35. roku życia wynosi ono około 3–5 proc.
W ostatnich latach przybywa kobiet, które decydują się na późne macierzyństwo. Wynika to ze zmiany stylu życia. Kobiety chcą realizować swoje pasje i rozwijać życie zawodowe, przesuwa się więc wiek, w którym planują posiadanie potomstwa. Późna ciąża jest jednak obarczona dużym ryzykiem urodzenia dziecka z wadami wrodzonymi. Z danych podawanych przez Ministerstwo Zdrowia wynika, że u kobiet powyżej 35. roku życia ryzyko urodzenia dziecka z wadą wrodzoną wynosi około 3–5 proc. Część tych wad można leczyć podczas ciąży, dlatego bardzo ważna jest ich wczesna diagnostyka.
Jakie badania w ciąży po 35. roku życia?
Kobiety po 35. roku życia powinny obowiązkowo poddać się badaniom prenatalnym. Pozwalają one na oszacowanie prawdopodobieństwa urodzenia dziecka z wadami wrodzonymi oraz ich wczesną diagnostykę i umożliwiają ewentualne podjęcia leczenia jeszcze w okresie płodowym. Dla kobiet po 35. roku życia przygotowano Program Badań Prenatalnych finansowany przez NFZ. W jego ramach kobieta przechodzi nieinwazyjne badania genetyczne (badania genetyczne USG płodu – 11./13. oraz 18./23. tydzień ciąży) oraz badanie biochemiczne, z krwi. Na podstawie wyników lekarz podejmuje decyzję dotyczącą dalszego postępowania. Jeśli potrzebna jest dalsza diagnostyka, lekarz może skierować na inwazyjne badania genetyczne: pobranie materiału do badań genetycznych w drodze amniopunkcji, biopsji trofoblastu lub kordocentezy pod kontrolą USG.
Test PAPP-A
Bardzo ważnym badaniem, które zaleca się każdej kobiecie po 35. roku życia będącej w ciąży, jest test PAPP-A. Jego celem jest ocena ryzyka wad chromosomowych płodu. Powinno się je wykonać w pierwszym trymestrze ciąży. W ciąży białko PAPP-A jest wydzielane w dużych ilościach do krwi matki przez trofoblast i łożysko. Białko staje się wykrywalne od 28. dnia po zapłodnieniu, a jego stężenie narasta stopniowo w miarę rozwoju płodu, silniej w ostatnim okresie ciąży. Dynamika wzrostu stężenia PAPP-A jest wskaźnikiem prawidłowości przebiegu ciąży i zdrowia płodu.
Ciąże wysokiego ryzyka
Test PAPP-A może na własną rękę wykonać każda ciężarna. Bezwzględnie diagnostykę prenatalną powinny wykonać kobiety z grupy wysokiego ryzyka. Dotyczy to tych kobiet, w przypadku których w poprzedniej ciąży wystąpiła aberracja chromosomowa płodu lub dziecka. Badania powinno się także wykonać, gdy u matki lub ojca dziecka stwierdzono wystąpienie strukturalnych aberracji chromosomowych lub u matki stwierdzono znacznie większe ryzyko urodzenia dziecka dotkniętego chorobą uwarunkowaną monogenetycznie lub wieloczynnikową. Dzięki wczesnej diagnostyce można podjąć leczenie już w czasie życia płodowego. Badania prenatalne pozwalają też rodzicom przygotować się do natychmiastowego wdrożenia specjalistycznej opieki medycznej po urodzeniu dziecka.
W sieci laboratoriów DIAGNOSTYKA można kobiety ciężarne mogą wykonać wszelkie badania, które pozwolą na określenie zarówno ogólnej kondycji organizmu, jak i szczegółowe badania genetyczne: https://diag.pl/sklep/kategoria/ciaza/