Parwowirus przyczynia się do rozwoju wielu niebezpiecznych dla zdrowia schorzeń, m.in. rumienia zakaźnego i niedokrwistości. Może być bardzo niebezpieczny dla kobiet w ciąży, bo wirus, przez łożysko może zakazić płód. Jak się uchronić przed parwowirusem i jak go zdiagnozować?
Parwowirus B19 (B19V) jest jednoniciowym wirusem DNA należącym do rodziny Parvoviridae, zakażającym wyłącznie ludzi. Do zakażania dochodzi zazwyczaj w dzieciństwie. Dotychczas sądzono, że nie wywołuje groźnych chorób. Tymczasem prowadzone badania wykazały, że parwowirus może powodować wysypkę u dzieci (rumień zakaźny), niedokrwistość aplastyczną, niedokrwistość noworodków, małopłytkowość i leukopenię, a u kobiet dodatkowo zapalenie stawów, głównie małych stawów dłoni i nadgarstków.
Parwowirus w ciąży
Parwowirus może być bardzo niebezpieczny dla kobiet w ciąży. Zakażenie podczas ciąży może skutkować poronieniem, nieimmunologicznym obrzękiem płodu, ostrą niedokrwistością płodu oraz małopłytkowością, wewnątrzmacicznym zapaleniem mięśnia sercowego, a także ryzykiem obumarcia wewnątrzmacicznego. Jak dochodzi do zakażenia parwowirusem? Najczęściej drogą kropelkową, podczas kichania i kaszlu, ale kobiety ciężarne mogą przekazać wirusa przez łożysko, co prowadzi do zakażenia płodu. Okres inkubacji parwowirusa wynosi od 4 do 14 dni.
Parwowirus objawy
U dorosłych zakażenie parwowirusem może nie dawać żadnych objawów. U dzieci pojawia się rumień. Po około tygodniu od zakażenia da się zauważyć czerwoną, plamkową wysypkę na policzkach, która po kolejnych 1-4 dniach zmienia się w rumieniowatą, plamkowo-grudkowatą, stopniowo obejmującą tułów i kończyny. W kolejnej fazie trwającej 1 do 3 tygodni rumień blaknie, lecz może mieć okresy zanikania i nawrotu. Najczęstszą komplikacją choroby jest zapalenie stawów, które pojawia się 1-6 dni po wystąpieniu wysypki. W trakcie choroby może pojawić się gorączka.
Parwowirus badania
Aby zdiagnozować parwowirusa, wykonuje się badanie genetyczne – Parwowirus B19. Chodzi o zbadanie obecności przeciwciał przeciwko temu wirusowi w klasie IgM i IgG. IgG będzie świadczyło o przebytej dawniej infekcji oraz o nabyciu odporności przeciwko parwowirusowi B19, natomiast pozytywny wynik IgM przemawia za świeżą infekcją i musi podlegać ciągłemu monitorowaniu. W przypadku parwowirusa stosuje się leczenie objawowe. Jeśli u chorego wystąpił rumień i towarzyszy mu gorączka, podaje się leki przeciwgorączkowe i maści. Jeśli parwowirus spowoduje zapalenie stawów – zaleca się przyjmowanie leków przeciwzapalnych pod kontrolą lekarza. Profilaktyka zakażeń parwowirusem jest trudna. Choroba jest zakaźna, a chory zakaża jeszcze przed wystąpieniem wysypki. Warto więc dbać o odporność, stosując zdrową, zbilansowaną dietę. Kobiety ciężarne powinny unikać przebywania w tłocznych miejscach.